ΞΥΛΟ ΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΠΛΑΤΑΝΙ

Τα ξύλα κοπής μοιάζουν να έχουν την δική τους ιστορία.

Το έχεις προσέξει, τα έχεις παρατηρήσει?

Καθένα από αυτά είναι μοναδικά, ακόμη και τα πιο τυποποιημένα αυτά που συνήθως πουλάνε στα μαγαζάκια τουριστικών ειδών, είναι όλα διαφορετικά μεταξύ τους.

Σαν το καθένα να έχει το δικό του ονοματεπώνυμο, και αυτό γιατί είναι φιαγμένα από ξύλο. Το ξύλο ως φυσικό υλικό έχει το χάρισμα, του να είναι μοναδικό. Πλατάνι ή καστανιά είναι κομμένα από έναν κορμό που όμοιος του δεν υπάρχει. Τα νερά του ξύλου έχουν μια συγκεκριμένη φορά ανάλογα με το πως κόπηκε ο κορμός του ξύλου, δίνοντας έτσι την μοναδική προσωπική ταυτότητα στο κάθε κομμάτι ξύλου.

Όταν πρωτοξεκίνησα να δουλεύω με το ξύλο μου είχε φανεί πολύ δύσκολο. Σκληρό, άκαμπτο και κάπως αφιλόξενο. Σαν να άκουγα να μου λέει ότι ή θα μάθεις να με συναισθάνεσαι ή καλύτερα άστο, δεν είμαι για σένα. Λίγο το ότι μου φάνηκε δύσκολο, λίγο το ότι ήθελε πολύ υπομονή, κάτι που δεν είναι από τα μεγαλύτερα ατού μου, με είχε κάνει να πιστέψω ότι το ξύλο τελικά δεν είναι ένα υλικό με το οποίο θα αποκτήσω μια κοντινή σχέση.

Όταν όμως έχεις τον κατάλληλο δάσκαλο όλα γίνονται. Είναι σαν τα παιδιά μας στο σχολείο, που ξέρουμε ότι ένας δάσκαλος είναι ικανός να απογειώσει ένα παιδί ανοίγοντας τα φτερά του, δίνοντας του έμπνευση και καθοδήγηση. Έτσι κι εγώ είχα την τύχη να έχω δάσκαλο τον Κίμωνα στο Παραμικρό, Εργαστήρι Δημιουργίας και Μάθησης, ο οποίος με έμαθε να ακούω το ξύλο, να το αισθάνομαι δια της αφής για να καταλαβαίνω πιο γυαλόχαρτο χρειάζεται για το τρίψιμο, να παρατηρώ τα εσωτερικά "σωληνάκια" του ξύλου για να μπορέσω να δω με ποιά φορά θα χρησιμοποιήσω το πριόνι.

Μέσα σε αυτόν τον χώρο, χάνομαι, ξεχνιέμαι, σταματάει η σκέψη από όλα τα To Do's μου, και με απορροφά το ξύλο, αφήνομαι στην μυρωδιά του, στην αφή του, στην καθοδήγηση του. Δεν έχω ιδέα, σχεδόν ποτέ, τι θέλω να κάνω για το επόμενο μου πρότζεκτ. Απλά ψάχνω μέσα στις ντάνες των στοιβαγμένων ξύλων και αναλόγως το κομμάτι που θα κερδίσει την προσοχή μου, είναι αυτό που θα αποφασίσει σε τι θα μεταμορφωθεί. Είναι λες και το σχήμα του, η υφή του, το μέγεθος του, το χρώμα του, η μυρωδιά του, είναι όλα μαζί μικρά μικρά πιόνια με τα οποία ξεκινάς να παίξεις ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.

Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα ξύλα κοπής και αυτό γιατί μπορούν να έχουν όποιο σχήμα θέλεις, όποιο μέγεθος επιλέξεις, να έχουν τρύπα για κρέμασμα ή όχι, να μπορείς να κόψεις πάνω τους ή απλά να τα χρησιμοποιείς ως επιφάνεια σερβιρίσματος ή και διακόσμησης.

Αυτή την εποχή του φθινοπώρου, το φαντάζομαι δίπλα στο τζάκι με μια ποικιλία τυριών να κάθονται πάνω του, λίγα αποξηραμένα βερύκοκα και φρέσκα σύκα.