ΤΟΛΜΗΣΕ, ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΠΡΟΧΩΡΑ. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.

Υπάρχει ιδανική περίοδος στην ζωή μας για να ξεκινήσουμε κάτι νέο?

Χρειάζεται να ακολουθήσουμε συμβουλές ειδικών για το ποιά είναι η κατάλληλη στιγμή να επιχειρήσουμε ένα νέο ξεκίνημα ή απλά είναι πιο ασφαλές να ακούσουμε την δική μας φωνή?

Οι φίλοι μας τι λένε και πόσο μας επηρεάζουν? Η γνώμη τους έχει κάτι που χρειάζεται να λάβουμε σοβαρά υπόψιν μας ή στην δική τους συμβουλή ή αποτροπή καθρεφτίζονται οι δικοί τους φόβοι?

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που προσφέρονται για την εκκίνηση μιας καινούργιας ιδέας, ενός νέου στόχου. Η αρχή ενός νέου έτους, η αποφοίτηση από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, η αλλαγή μιας δουλειάς ή ακόμη και μια μετακόμιση. Το πλεονέκτημα αυτών των στιγμών είναι ότι φέρνουν μαζί τους μια ενέργεια, ικανή να δημιουργήσει μια παλίρροια αλλαγής γύρω τους που έχει την δύναμη να σε οδηγήσει στην επόμενη ακτή που έχεις στοχεύσει.

Αλλά μπορούμε να επιλέξουμε την εκκίνηση μιας νέας ιδέας οποιαδήποτε στιγμή. Είναι στο χέρι μας να εστιάσουμε την προσοχή μας σε αυτό που επιλέγουμε να δημιουργήσουμε και να μην δίνουμε όλη μας την προσοχή στις ανεπιθύμητες πτυχές φόβων και δυσκολιών. Σε κάθε στιγμή μπορούμε να αποφασίσουμε ότι μια κακή μέρα θα φτάσει στο τέλος της, δίνοντας μας το μήνυμα που χρειαζόμαστε να ακούσουμε για να εξελίξουμε τον εαυτό μας αλλά και την ίδια την ιδέα μας. Σε κάθε στιγμή αποτυχίας μπορούμε να θυμόμαστε πως προσπαθήσαμε. Σε κάθε προσπάθεια σημαίνει ότι πήραμε ένα ρίσκο. Σε κάθε ρίσκο μπορούμε να εστιάσουμε στην γενναιότητα να εκθέσουμε τον εαυτό μας σε κάτι άγνωστο, Σε κάθε στιγμή μπορούμε να γιορτάσουμε το αποτέλεσμα ακόμη κι αν δεν είναι το ιδανικό που αναμέναμε.

Σε κάθε στιγμή, προσεγγίζοντας με φρέσκια ματιά μπορούμε να κάνουμε αυτή την επιλογή.

Χρειάζεται να θυμόμαστε να αφήνουμε αρκετό χώρο στην διαδικασία των νέων αρχών και να είμαστε συμπονετικοί και κατανοητικοί με τον εαυτό μας όπως ακριβώς θα κάναμε σε έναν φίλο μας. Χρειάζεται χρόνος για να συνηθίσουμε σε οτιδήποτε καινούργιο, όσο κι αν αυτό το καινούργιο μας ενθουσιάζει. Δεν είναι καθόλου αποτελεσματικό να τα βάζουμε με τον εαυτό μας και να απογοητευόμαστε αν οι στόχοι μας δεν πραγματοποιηθούν άμεσα.

Αντιθέτως είναι πιο χρήσιμο να ανγνωρίσουμε την κίνηση προς τα εμπρός και να επιλέξουμε το reset και restart ξανά και ξανά για όσες φορές χρειαστεί, γνωρίζοντας πως με κάθε επιλογή μαθαίνουμε, μεγαλώνουμε, εξελλισόμαστε και προχωράμε.

Κάνοντας την επιλογή ενός νέου ξεκινήματος έχει την δική του στάμπα ενέργειας, είναι μια υπόσχεση που δίνουμε στον εαυτό μας. Μόλις αρχίσει το ταξίδι, μπορεί να πάρει απροσδόκητες στροφές, αλλά ποτέ δεν τελειώνει. Όπως και οι κύκλοι της φύσης, υπάρχουν περίοδοι προφανής και έντονης ανάπτυξης και περίοδοι αδράνειας που σηματοδοτούν μια ώρα αναμονής και ανασυγκρότησης για την στιγμή της δημιουργικής έκρηξης.

Κάθε φορά που επιλέγουμε να ξεκινήσουμε εκ νέου, αφιερώνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας στο να γίνουμε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Ακόμη και οι μέρες που έχουν μια απογοήτευση, μια μαυρίλα, μια εξάντληση που σου λέει: "παράτησε τα τώρα, πριν είναι αργά, πριν εκτεθείς", ακόμη κι αυτές οι μέρες σε δυναμώνουν, αρκεί να κάνεις διάλογο με αυτή την εσωτερική φωνή και να της πεις:"ναι σε ακούω και φοβάμαι αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην προχωρήσω με την ιδέα μου".

Είναι σαν να αποφασίζεις να πας ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο και εσύ είσαι ο οδηγός, η δημιουργική σου ιδέα είναι ο συνοδηγός, κάθεται δίπλα σου και σου κλείνει το μάτι, ενώ στο πίσω κάθισμα κάθεται ο φόβος. Εκείνη την στιγμή κάνεις ένα ξεκαθάρισμα, μιλάς με έντονη φωνή, απευθυνόμενη στο πίσω κάθισμα, στον φόβο, λέγοντας του: "Κοίτα έχω καταλάβει πως θα έρθεις μαζί μας σε αυτό το ταξίδι γιατί πολύ απλά πάντα έρχεσαι μαζί μας. Αναγνωρίζω πως νιώθεις ότι έχεις μια πολύ σημαντική δουλειά να κάνεις στην ζωή μου και ότι παίρνεις την δουλειά σου πολύ στα σοβαρά. Προφανώς η δουλειά σου είναι να προκαλέσεις πανικό όποτε είμαι μπροστά σε ένα νέο μου ξεκίνημα, και μπορώ να παραδεχτώ πως κάνεις την δουλειά σου εξαιρετικά. Οπότε μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις την δουλειά σου, αλλά σου ξεκαθαρίζω πως σε αυτό το ταξίδι θα κάνω κι εγώ την δική μου δουλειά, η οποία είναι να δουλέψω σκληρά και με αυτοσυγκέντρωση για να πετύχω αυτό που θέλω. Η δημιουργικότητα επίσης θα κάνει την δική της δουλειά ως συνοδηγός, η οποία έιναι να παραμένει ζωντανή και να σκορπίζει έμπνευση. Να ξέρεις πως σε αυτό το αυτοκίνητο υπάρχει χώρος για όλους μας αλλά για να ξεκινήσουμε θα πρέπει να δεχτείς πως μόνο εγώ και η δημιουργικότητα θα παίρνουμε τις αποφάσεις. Είσαι μέρος της παρέας μας αλλά οι προτάσεις σου δεν θα γίνονται δεκτές. Μπορείς να έχεις την θέση σου στο πίσω κάθισμα και μπορείς να εκφράσεις την άποψη σου αλλά η ψήφος σου δεν θα μετράει. Δεν μπορείς να έχεις άποψη για το που θα πάμε, δεν μπορείς να διαβάζεις τους χάρτες και σίγουρα δεν θα ακουμπήσεις το ραδιόφωνο. Εγώ και η συνοδηγός μου θα διαλέγουμε την μουσική. Και το πιο βασικό από όλα, απαγορεύεται σε οποιαδήποτε περίπτωση να οδηγήσεις".

Έτσι καταλήγω στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει η ιδανική στιγμή για ένα νέο ξεκίνημα. Η ιδανική στιγμή είναι όταν εμπιστευόμαστε την δική μας φωνή, όταν κόντρα σε ότι αρνητικό υπάρχει γύρω μας εμείς καταφέρνουμε να εστιάζουμε στην δημιουργικότητα της ιδέας μας. Όταν παρόλες τις αντίξοες συνθήκες και δυκολίες που μπορεί να υπάρχουν στο περιβάλλον μας εμείς επιμένουμε γιατί πολύ απλά δεν γίνεται αλλιώς. "Δεν γίνεται να μην το κάνω" λέει η φωνή μέσα μας και η ψυχή μας επιλέγει την γενναιότητα.

Η γενναιότητα καταρχήν μας δίνει ελευθερία. Μας δίνει την δύναμη να στηρίξουμε την φωνή μας, την ιδέα μας, αφήνοντας πίσω ότι δεν μας δίνει ικανοποίηση για να κυνηγήσουμε αυτό που ανάβει σπινθήρες στην ψυχή μας.

Η ιδανική στιγμή είναι όταν εμείς αποφασίζουμε πως έιμαστε έτοιμοι για ένα νέο ξεκίνημα ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα κολυμπήσουμε ανάποδα και κόντρα στο ρεύμα, όπως κάνουν οι σολωμοί. Μου το είπε μια φίλη μου και το κράτησα γιατί μου ταίριαξε.